“เกษตรกรรมยั่งยืนเป็นระบบการผลิตทางเลือกของเกษตรกรที่ต้องการออกจากระบบการเกษตรกระแสหลักที่พึ่งปัจจัยการผลิตและการตลาดจากภายนอกไร่นาที่มุ่งการผลิตเพื่อให้ได้กำไรสูงสุด ซึ่งตรงข้ามกับการผลิตในระบบเกษตรกรรมยั่งยืนที่ให้ความสำคัญกับการผลิตที่เอื้อต่อการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหารของครัวเรือน คุณภาพชีวิต และสร้างความสมดุลในด้านเศรษฐกิจ สังคม และทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ระบบเกษตรกรรมยั่งยืนนั้นมีหลายรูปแบบ เช่น เกษตรอินทรีย์ เกษตรธรรมชาติ วนเกษตร ฯลฯ เป็นต้น ที่อยู่บนฐานของภูมินิเวศ และทรัพยากรในพื้นที่เป็นหลัก”
จากหลักการดังข้างต้น ถือเป็นหลักคิดที่สำคัญในการขับเคลื่อนเกษตรกรรมยั่งยืนในระดับพื้นที่ในการปรับเปลี่ยนการผลิตที่มุ่งสู่ความยั่งยืนในหลายมิติที่มากกว่าการยกระดับคุณภาพของผลผลิตเพียงอย่างเดียว หลากหลายหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนมีโครงการส่งเสริมให้เกษตรกรหรือชุมชนทำเกษตรกรรมยั่งยืน โดยเฉพาะเกษตรอินทรีย์ในแง่การสนับสนุนองค์ความรู้ รวมถึงงบประมาณด้านการผลิต การแปรรูป มาตรฐาน และการตลาด แต่ด้วยมุมมองของเกษตรกรส่วนใหญ่ยังคงมองว่าการทำเกษตรดังกล่าวเป็นรูปแบบการผลิตที่ทำได้ยาก รวมถึงเกษตรกรบางรายที่เคยอยู่ในระบบเกษตรกรรมยั่งยืนก็หันกลับมาทำเกษตรเคมีเชิงเดี่ยวเช่นเดิม ด้วยเหตุผลว่าระบบดังกล่าวไม่สามารถตอบโจทย์เชิงเศรษฐกิจได้จริง ทำให้การขยายแนวคิดเรื่องเกษตรกรรมยั่งยืนยังคงทำได้อย่างจำกัด อย่างไรก็ตามยังคงมีเสียงจากพี่น้องเครือข่ายเกษตรกรรมทางเลือกที่เชื่อมั่น ศรัทธา และภูมิใจว่าการทำเกษตรกรรมยั่งยืนนั้นเป็นทางเลือกและทางรอดของพี่น้องได้จริงทั้งในแง่ความมั่นคงทางด้านอาหาร การฟื้นฟูระบบนิเวศ การสร้างความสัมพันธ์อันดีของคนในชุมชน การมีสุขภาพและมีสิ่งแวดล้อมที่ดี คนในชุมชนสามารถเข้าถึงอาหารเพื่อสุขภาพ และสามารถอยู่ได้จริงในเชิงเศรษฐกิจ
